ทวย

บางครั้งเรียกว่า คันทวย เป็นส่วนหนึ่งของสถาปัตยกรรมไทยที่ทำหน้าที่ค้ำยันระหว่างผนังอาคาร (หรือเสา) และชายคาในแนวเฉียง โดยการแกะสลักไม้ ปั้นปูน หรือหล่อโลหะ นิยมทำเป็นลายโปร่ง หรือฉลุลายเป็นรูปนาค ดอกไม้ใบไม้ หรือลวดลายอื่นๆ ตามความนิยมในแต่ละท้องถิ่น

คันทวย พระระเบียง วัดพระธาตุช่อแฮ จังหวัดแพร่

ที่มา: https://th.wikipedia.org/

อ้างอิง: 

สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร. ศัพทานุกรมโบราณคดี. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร, 2550.

วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. คันทวย. ค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2558, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/คันทวย

อ่านเพิ่มเติม »

ถะ

เจดีย์ในสถาปัตยกรรมจีน แกะสลักจากหิน มีลักษณะเป็นอาคารซ้อนชั้นขึ้นไป เป็นส่วนหนึ่งของอับเฉาเรือ วัสดุใช้ถ่วงเรือให้มีน้ำหนักเพื่อให้สามารถฝ่าคลื่นลมและพายุในท้องทะเลได้

ถะ หรือ เจดีย์หินแบบจีน ตั้งเรียงรายโดยรอบพระวิหารหลวง วัดสุทัศนเทพวราราม

ที่มา: http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=24&t=19319

อ้างอิง: 

สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร. ศัพทานุกรมโบราณคดี. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร, 2550.

อ่านเพิ่มเติม »

ตริภังค์

ท่ายืนเอียงกายสามส่วน ได้แก่ เอียงจากส่วนเท้าถึงสะโพก เอียงจากสะโพกถึงไหล่ และเอียงจากส่วนไหล่ถึงศีรษะ เป็นลักษณะที่นิยมในศิลปะอินเดียแบบคุปตะ ในช่วงราวพุทธศตวรรษที่ 9-11

พระพุทธรูปประทับยืนปางประทานอภัย พิพิธภัณฑ์เมืองสารนาถ ศิลปะอินเดียแบบคุปตะ

(จากหนังสือประวัติศาสตร์ศิลปะประเทศใกล้เคียง โดย ศ. หม่อมเจ้าสุภัทรดิศ ดิศกุล สำนักพิมพ์มติชน พิมพ์ครั้งที่หก พ.ศ. 2553)

ที่มา: http://www.sujitwongthes.com/2012/01/siam02012555/

อ้างอิง: 

สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร. ศัพทานุกรมโบราณคดี. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร, 2550.

อ่านเพิ่มเติม »

ดินเชื้อ (grog)

เป็นส่วนที่ใช้ผสมกับดินเหนียวในการปั้นภาชนะดินเผา ทำจากดินเผาไฟหรือเศษภาชนะดินเผาที่แตกหักแล้วนำมาบดผสมกับวัสดุอื่นๆ เช่น แกลบ ฟางข้าว ทราย เป็นต้น จากนั้นนำมาปั้นเป็นก้อน ตากให้แห้ง เผาไฟให้สุก แล้วนำมาบดให้ละเอียด ก่อนจะนำไปผสมกับดินเหนียวขึ้นรูปภาชนะ เวลาเผาไฟจะช่วยให้ดินไม่หดตัวมากเกินไปจนบิดเบี้ยวผิดรูปร่าง

ดินผสมแกลบ ปั้นเป็นก้อนตากให้แห้งก่อนนำไปเผาไฟ แล้วบดผสมดินเหนียวสำหรับปั้นภาชนะดินเผา

ที่มา: http://202.29.22.167/newlocaldb/stdlocal/2551/kwanchanok/teerm.html

อ้างอิง: 

สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร. ศัพทานุกรมโบราณคดี. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร, 2550.

อ่านเพิ่มเติม »

ฐานเขียง

ฐานที่อยู่ชั้นล่างสุดรองรับฐานช้นต่างๆ ของเจดีย์ มักมีลักษณะเรียบง่าย ไม่มีลวดลายประดับตกแต่ง บางทีเรียก เขียง หรือ ชั้นเขียง ฐานหน้ากระดาน ชั้นหน้ากระดาน หากมีฐานเขียงซ้อนกันมากกว่า 1 ชั้น เรียกชุดฐานเขียง

ชุดฐานเขียงสามชั้นด้านล่างสุด รองรับฐานอื่นๆ ของเจดีย์ทรงดอกบัวตูม ศิลปะสุโขทัย

ที่มา: http://www.reurnthai.com/index.php?topic=3622.0

อ้างอิง: 

สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร. ศัพทานุกรมโบราณคดี. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร, 2550.

อ่านเพิ่มเติม »

ซุ้มเรือนแก้ว

ซู้มที่เป็นกรอบรอบพระพุทธรูป เป็นการออกแบบเชิงสัญลักษณ์แทนเรือนที่ประทับของพระพุทธองค์ที่พระอินทร์เนรมิตถวายให้ในสัปดาห์ที่ 4 หลังการตรัสรู้

พระพุทธชินราช วัดพระพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก

ภาพโดย Poowiang Choun

อ้างอิง: 

สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร. ศัพทานุกรมโบราณคดี. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดี กรมศิลปากร, 2550.

อ่านเพิ่มเติม »